Frisse start!
De dagen beginnen te lengen, ik zag afgelopen week de eerste sneeuwklokjes. Het wonder van de natuur die een nieuwe fase in gaat luiden. Ik merk het ook aan mijn stemming, meer zin en energie en het verlangen naar voorjaar en vernieuwing. In de praktijk komt dat goed van pas. Er is werk in overvloed en de verbeterplannen stapelen zich op. Een praktijk in beweging, daar is altijd wat te doen. Het kan nog zo'n goed geoliede machine zijn, ook een goed lopende praktijk heeft onderhoud nodig.
Zo ben ik van plan om de hele ketenzorg nog beter in kaart te brengen en waar mogelijk uit te breiden. Daar is extra formatie voor nodig. Meer werk in de bestaande uren is meestal een utopie. Netwerken en zoeken naar een nieuwe collega die past in het bestaande team is een uitdaging, maar gelukt. Ik heb een enthousiaste jonge dame aan kunnen nemen die als POH somatiek in opleiding ons team versterkt sinds 1 februari. Ook voor de vaste praktijkondersteuners is het een frisse start om een nieuwe lichting te begeleiden en op te leiden tot een volwaardige praktijkondersteuner.
Uitdagingen
Als ik in een praktijk kom om advies te geven, zie ik te vaak dat er een verschil is in draagkracht en draaglast. Verhoudingsgewijs moet de zaak in balans zijn. Als je de keten optimaal op orde wil hebben, is dat alleen mogelijk als er voldoende capaciteit is. Ga dus in gesprek met je praktijkhouder als je denkt dat je daarin vastloopt. Ik wil heel graag dat het werk van de POH uitdagend en innovatief blijft en dat er ruimte is om te ontwikkelen binnen de eigen praktijken. Nieuw aankomende POH’s worstelen soms om dagelijks overleg en begeleiding te krijgen. De praktijkhouder van vandaag gaat er soms te lichtvaardig vanuit dat de POH zijn chronische zorg onder controle krijgt, houdt en alles al weet. Het tegendeel is waar. Samen bespreken waar de verantwoording ligt en welke beslissingen er genomen moeten worden, is van groot belang om samen een goede zorg neer te kunnen zetten en aan wederzijds vertrouwen en arbeidscontact te werken.
Ooit is de diabeteszorg door de POH overgenomen. Een gevolg kan zijn dat de huisarts niet meer thuis is in deze afdeling van zorg. De nieuwe insulines, GLP1-agonisten, SGLT2-remmers, verwijzingen in de keten, GLI enzovoort enzovoort. Het is bijna niet meer bij te houden. Alleen als je daar nog regelmatig mee werkt en je erin verdiept. Daar ligt een taak voor ons als POH: bespreek met de huisarts en arts in opleiding wat je doet. Maar ook waarom. Wanneer een SGLT2-remmer? En welke dan? Is er sprake van een zeer hoog risico? Voor ons is het gesneden koek, maar vergeet niet dat de huisarts het bos door de diabetesbomen niet meer ziet. Vandaar mijn betoog om vooral het overleg en de samenwerking te promoten.
Dat komt de goede zorg en de klantvriendelijkheid ten goede. Als er praktijkbreed duidelijkheid is over de chronische zorg, maar vooral ook wat ieders rol en aandeel hierin is, komt dit de praktijk en de patiënt ten goede. Dan worden we samen weer de generalist van vroeger. We kennen onze patiënten en geven de complete zorg, acuut en chronisch, op maat. Zie hier, een mooi verbeterplan voor de komende tijd!
Voor het efficiënt afhandelen van vragen van patiënten en apothekers is het cruciaal om goede samenwerking binnen het team te bevorderen. Door iedereen op de hoogte te brengen van het beleid en de gemaakte afspraken, kunnen we ervoor zorgen dat de zorg soepel blijft verlopen zonder dat er onnodige complicaties ontstaan. Het is van belang om altijd te streven naar het hoogst haalbare, ook al is perfectie niet altijd mogelijk. Het bereiken van onze doelen en het realiseren van een gevoel van voldoening bij zowel ons team als onze patiënten staat voorop.
Ik ga met frisse moed aan de slag in de wereld van de diabeteszorg met alles wat daaruit voorkomt en ermee verbonden is!
Adrie Schaap-de Jong
Professional chronische zorg